Saeed Al Gariri

Ze gaan er nu allemaal doorheen Velen groeten u niet Ze najagen misschien hun dromen, geld, roem, lust en meer. Ik kom elke dag om te mediteren U staat met waardigheid als een god, alsof u alle mensen bent. Ik weet dat de weg naar geluk begint vanaf hier, waar u op staat, waar ik op zit als een verdwaald kind Ik luister naar u Ik denk aan uw geweldige vragen Ik geniet van uw woorden die voorbijgangers niet horen.

In oude zeemythen heeft de lucht haar poorten geopend, de djinn daalde dan neer op een rotsachtig schip, toen omhelsde de oceaan dit schip voor altijd. Dat was Socotra, een open ruimte van drakenbomen te veel bomen aan de voeten van bergen bovenop het toppunt van andere bergen als een woud van groene parasols. Daar is nog steeds een nieuw begin van de menselijkheid. Beeld: Abdulrahman Algabri

Link naar de website van  het project "Children of Yemen": the art of language – Children of Yemen

De tekst voor de asielzoeker schreef Van Vree samen samen met Saeed Al-Gariri   In de voorstelling staan een oudere vrouw, een asielzoeker en een verloren twintiger op het kantelpunt van leven en dood. De tijd lijkt stil te staan. WEG laat zien hoe de drie verschillende levens elkaar kruisen - levens die ogenschijnlijk weinig overeenkomst hebben, maar worden verbonden door een heimelijk verlangen naar de dood en besef van de kwetsbaarheid van het leven. De vrouw (Marlies Heuer) heeft

Sinds een paar maanden heeft Fatima dagelijks geschreven. Gisteren stuurde zij me een verhaal uit haar dagboek. Het ging over haar oorlogsjaren, vooral in de stad Aden in Zuid-Jemen. Ze vroeg me om commentaar en stelde als boektitel voor: “Bloemen en graven: de naoorlogse kogel is het gevaarlijkst”. Fatima denkt dat het geschrift belangrijk is. Zij zegt: “Je moet over de misdaden tegen de burgerbevolking vertellen, tijdens de oorlog én daarna. Soms is de vrede niet volledig; eigenlijk is er

Bekijk de video op Die Literaturszene im Südjemen - Dr. Saeed Aljariri - YouTube

Vlak voor het interview met de IND had ik verwacht dat het personeel van de IND niet zo heel aardig zou zijn. Veel asielzoekers zaten in de grote zaal te wachten op hun gesprekken; mannen, vrouwen en jongeren uit verschillende landen. De meesten kwamen uit Syrië. Van tijd tot tijd zagen we dat een medewerker met respect de naam van een asielzoeker noemde. Toen deze werknemer mijn naam uitsprak, ging ik naar hem toe. Hij schudde me beleefd de hand.

De moord op George Floyd toonde racisme tegen zwarte mensen in de Amerikaanse samenleving. Er volgde een wereldwijde explosie van woede en solidariteit. Maar de wereld heeft geen weet van het racisme in Noord-Jemen. Zwarte Jemenieten worden gemarginaliseerd op grond van hun huidkleur en etniciteit. In Jemen woedt al vijf jaar lang een gewelddadige oorlog. De Houthi-rebellenbeweging in Noord-Jemen voert strijd met groepen uit Zuid-Jemen. In de milities van de Houthi’s vechten naast Houthi-strijders ook zwarte Jemenieten. Voor deze mensen

In de eerste week van februari 2021 was de aarde zo wit als de lucht in Nederland en de lucht zo wit als de aarde. Tuinen, straten, wegen, pleinen, bomen, daken, auto’s, fietsen en harten waren bedekt met een laagje wit. Wit is betoverend. Het wit lijkt net een grote deken die uit de lucht is gevallen, om mensen, bomen en straten te verwarmen in deze kou. Ondanks de coronamaatregelen lokt de sneeuw iedereen naar buiten. Jong en oud, man